Tynki cementowo-wapienne

Tynki cementowo-wapienne mogą być ostatecznym wykończeniem powierzchni ściany remontowanych albo stanowić podłoże do wykonania wypraw, takich jak gładzie gipsowe, sztablatury, tynki mineralne czy akrylowe.

Jednym z najczęściej stosowanych obecnie tynków naściennych jest tynk cementowo-wapienny. Jest to doskonałe połączenie właściwości znanych i charakterystycznych dla tynku wapiennego (między innymi plastyczność i lekkość), a zarazem wytrzymałości tynku cementowego. Co więcej, wyeliminowana została tutaj największa wada tynku wapiennego, jaką bez wątpienia jest brak odporności na jakiekolwiek zarysowania i ubytki.

Tynk cementowo-wapienny to nic innego jak mieszanina wapna, cementu i piasku, które wraz z wodą tworzą jednolitą masę gotową do położenia na ścianę.
Stojąc przed wyborem rodzaju tynku na nasze ściany, warto wziąć także pod uwagę dużą zdolność tego rodzaju materiału do akumulowania ciepła, co dodatkowo wzmacnia izolację termiczną budynku, a zarazem podnosi komfort cieplny jego użytkowania.

Co więcej, tynk cementowo-wapienny to także znakomite wytłumienie, które osiągane jest poprzez nałożenie trzech warstw tynku (jest to standardowa ilość warstw tego typu tynku).

Przy remontach tynki cementowo-wapienne mogą być ostatecznym wykończeniem powierzchni ściany albo stanowić podłoże do wykonania wypraw, takich jak gładzie gipsowe, sztablatury, tynki mineralne czy akrylowe.

Na jakie podłoże?

Podłożem pod tynki cementowe i cementowo-wapienny mogą być podłoża mineralne, czyli ściany i sufity z betonu zwykłego, betonu komórkowego, cegły, pustaków ceramicznych, płyt wiórowo-cementowych, tynków cementowo-wapiennych, a także powierzchnie gipsowe. Nie można natomiast pokrywać takim tynkiem podłoży drewnianych, metalowych i z tworzyw sztucznych, gdyż nie zapewniają one odpowiedniej przyczepności. Na tego typu podłożach trzeba najpierw zastosować dodatkowe elementy w postaci siatek, mat trzcinowych, dranic lub listewek.

Przygotowanie podłoża.

Przyczepność tynku zależy w dużej mierze od prawidłowego przygotowania podłoża. Musi być ono nośne, czyli mocne i stabilne oraz oczyszczone z kurzu, brudu i słabo przylegających kawałków, a także zanieczyszczeń mogących osłabić przyczepność. Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoże należy zwilżyć czystą wodą, a gdy jest bardzo chłonne - pokryć środkiem gruntującym odpowiednio dobranym do podłoża. Gdy tynkowane będą podłoża gipsowe, ściany należy zarysować ostrym dłutem w gęstą, skośną siatkę, tak aby głębokość rys wynosiła około 3 mm. Przed przystąpieniem do tynkowania płyt wiórowo-cementowych ich styki trzeba pokryć pasami z siatki metalowej (zabezpieczonej przed korozją).

Układanie tynków.

Zaprawę tynkarską otrzymuje się przez wymieszanie suchej mieszanki z odpowiednią ilością wody. Tak przygotowaną zaprawę narzuca się równomiernie kielnią lub maszynowo - agregatem tynkarskim.