REMONTY:
Mieszkań| Domów| Biur| Magazynów| Sklepów| Restauracji| Drobne remonty
SPRZEDAŻ I MONTAŻ:
Okna| Drzwi| Meble kuchenne i wnęki| Fotowoltaika| Stolarnia| Ślusarstwo
DODATKOWE USŁUGI:
Malowanie| Docieplenia| Osuszanie| WOD-KAN-CO| Klimatyzacje| Inteligentny dom| Elektroinstalacje| Architekt
Nasza firma brała udział w programach emitowanych na antenie TVN: Pokojowe rewolucje oraz Operacja Mieszkanie
Z NAMI 15% RABATU! NA WSZYSTKIE MATERIAŁY BUDOWLANE ZAKUPIONE W LEROY MERLIN


Prace wykończeniowe w pomieszczeniach

Po wymurowaniu ścian i postawieniu dachu kolejnym etapem jest wykończenie wnętrza domu. Bez względu na to, czy projekt będzie wykonany przez architekta, czy też sami decydujemy o wykończeniu, jedną z najważniejszych czynności jest ustalenie gdzie i jak chcemy rozmieścić instalacje elektryczną oraz wodną. Należy wziąć pod uwagę praktyczną stronę użytkowania pomieszczeń.

Prace remontowe możemy podzielić na następujące etapy:

Poniżej zostaną omówione niektóre, według nas bardziej skomplikowane, etapy prac remontowych wnętrza domu.

OKNA i DRZWI WEJŚCIOWE

Istotnym elementem konstrukcji okna jest szyba, ponieważ w dużym stopniu zależy od niej izolacja akustyczna oraz termiczna. Jeśli chodzi o izolację termiczną najlepsze będą energooszczędne szyby zespolone. W oknach tego typu jedna z szyb powinna być zrobiona za szkła pochłaniającego promieniowanie cieplne.

Z kolei dobrej jakości drzwi wejściowe powinny być wytrzymałe i odporne, zapewniać dobrą izolację termiczną i akustyczną, a co najważniejsze bezpieczeństwo. Obecnie montuje się drzwi antywłamaniowe ze wzmocnionym skrzydłem i framugami. Tego typu drzwi muszą posiadać odpowiedni certyfikat.

Drzwi wykonuje się z drewna, tworzywa PCV, aluminium (charakteryzują się największą odpornością), a także z włókna szklanego (są one lekkie i odporne).

INSTALACJA ELEKTRYCZNA (przewody i osprzęt)

powinna być dostosowana do funkcji pomieszczeń, do technologii, w jakiej wybudowany został dom oraz możliwości jej rozbudowy. Precyzyjne rozplanowanie gniazd elektrycznych, punktów świetlnych i wyłączników do planowanego wyposażenia domu redukuje w późniejszym czasie do minimum używanie przedłużaczy.

Można wyodrębnić trzy rodzaje instalacji elektrycznej:

Praktycznym rozwiązaniem, nadającym się do każdego typu budownictwa, jest zastosowanie kanałów i listew instalacyjnych montowanych na zewnątrz co ułatwia późniejsze zmiany np. w pomieszczeniach mieszkalnych kable schowane są w ozdobnych listwach mocowanych przy podłodze. Doprowadzenie prądu do poszczególnych gniazdek, punktów oświetleniowych, hydroforu czy bojlera wymaga wydzielenia z linii zasilającej pojedynczych obwodów. Wtedy można każdy oddzielnie zabezpieczyć na wypadek zwarcia bądź przeciążenia i niezależnie nimi sterować.

W przypadku awarii podczas wykonywania niezbędnych napraw pozwala to na łatwe odłączenie danego obwodu, przez co nie trzeba odcinać całkowicie dostawy prądu do domu.

Dzięki podziałowi instalacji na kilka, a nawet kilkanaście obwodów uzyskujemy także skuteczniejszą ochronę przed przeciążeniem. Urządzenia montowane na stałe (takie jak pralki automatyczne, bojlery, kuchenki elektryczne, ogrzewacze) powinny być zasilane z obwodów indywidualnych. Oddzielne zabezpieczenie muszą mieć również obwody trójfazowe wykorzystywane do zasilania hydroforów, kotłów elektrycznych, ogrzewaczy akumulacyjnych i niektórych rodzajów kuchenek.

W mieszkaniach najczęściej wydzielane są obwody:

INSTALACJA WODNO-KANALIZACYJNA powinna przetrwać kilkadziesiąt lat.

Dlatego tak ważna jest jakość użytych materiałów oraz fachowy montaż. Wpływ na to mają także właściwości wody oraz eksploatacja samej instalacji. Przy planowaniu urządzenia w łazienkach trzeba wyznaczyć obszar, w którym mogą znajdować się urządzenia sanitarne tj. uwzględniać konieczność zachowania odpowiednich spadków rur kanalizacyjnych (przynajmniej 3% na 1mb) oraz odległości podłączeń od pionu (nie więcej niż 3 m) i ustalić jak doprowadzić do nich rury kanalizacyjne. Łatwiejsza do rozplanowania jest instalacja wodociągowa. Podejścia do baterii mogą być prowadzone w dowolny sposób i nie wymagają precyzyjnego ustalenia gdzie będą zamontowane przybory sanitarne (wystarczy kilkucentymetrowa dokładność). Jedynie przy planowaniu miejsc podłączeń baterii naściennych do wanny i brodzika, trzeba bardzo dokładne określić wysokość wyprowadzenia rur oraz ich rozstawienie.

INSTALACJA CENTRALNEGO OGRZEWANIA

Wybierając metodę dostarczenia ciepła do pomieszczenia należy uwzględnić:

Instalacja centralnego ogrzewania, w skrócie instalacja c.o., składa się z kotła grzewczego, systemu rur zasilających oraz elementów oddających ciepło do pomieszczeń: grzejników czy ogrzewania podłogowego. Kocioł ogrzewa wodę, która płynie rurami do grzejników, tam oddaje ciepło do pomieszczeń i ochłodzona wraca do kotła.

Można wymienić następujące typy kotłów:

Każda instalacja musi być wykonana według projektu.

Wyróżniamy kotły jednofunkcyjne i dwufunkcyjne. Jednofunkcyjne służą do ogrzewania centralnego (jeżeli nie mają podłączonego zasobnika, ale w połączeniu z zasobnikiem ciepłej wody użytkowej, służy również do podgrzewania wody), a dwufunkcyjne zarówno do ogrzewania centralnego jak i do uzyskania ciepłej wody użytkowej.

Bardzo ważnym elementem instalacji są grzejniki lub ogrzewanie podłogowe, ponieważ mają duży wpływ na sprawność systemu grzewczego. Mają one za zadanie przekazać ciepło z wody do pomieszczenia. Istotny jest dobór grzejników do wielkości i ilości grzejników do powierzchni pomieszczenia, jego przeznaczenia oraz innych istniejących systemów grzewczych np. ogrzewania podłogowego. Grzejniki działają na zasadzie konwekcji i promieniowania. Konwekcja polega na podgrzewaniu masy powietrza w grzejniku, a następnie przekazywaniu sobie energii przez cząsteczki powietrza. Promieniowanie polega na wydzielaniu ciepła na powierzchni, na którą padają promienie, bez podgrzania całej masy powietrza. Dostępne są na rynku grzejniki stalowe (które zawierają mało wody i można nimi dobrze sterować), grzejniki aluminiowe i miedziane (są lekkie, mają bardzo dobre przewodnictwo cieplne, można także łatwo sterować ilością ciepła, które oddają do pomieszczenia) oraz grzejniki żeliwne obecnie bardzo rzadko używane.

Rodzaje grzejników:

Systemy elektrycznego ogrzewania podłogowego to nowoczesny i wygodny sposób na ogrzanie mieszkania lub domu. System składa się z mat grzejnych i regulatorów. Maty grzejne montowane są pod posadzką. Można umieścić je między warstwami betonu, zalać betonem samopoziomującym lub zamontować w kleju pod płytkami. Istnieją również wodne systemy ogrzewania podłogowego, składające się z urządzenia podgrzewającego wodę i rozprowadzającego ją w instalacji oraz rur montowanych w betonie, przez które przepływa woda. Ogrzewanie podłogowe –elektryczne lub wodne, ciepło jest dostarczane całą powierzchnią podłogi, co zapewnia równomierne nagrzanie pomieszczenia. Niewątpliwą zaletą jest przyjemna w dotyku podłoga. Przy wykonywaniu ogrzewania podłogowego należy unikać stosowania materiałów izolujących np. grubych wykładzin czy dywanów.

Zalety równomierna temperatura, komfort użytkowania, prosty montaż i konserwacja, energia przyjazna środowisku, trwałość, nie zajmowanie powierzchni użytkowej, niedroga instalacja, ogrzewanie przyjazne dla alergików, astmatyków Wady energia elektryczna jest droższa od innych źródeł - koniecznością jest umiejętne korzystanie z regulatorów, w razie awarii (bardzo rzadko) trudny dostęp - trzeba kuć płytki, nie jest zalecane do wysokich i wielkopowierzchniowych hal produkcyjnych; można je stosować, ale jest tam ekonomicznie nieopłacalne. TYNKOWANIE wykonuje się po zamknięciu stanu surowego, montażu instalacji podtynkowej oraz montażu okien i drzwi. Tynki gipsowe nakłada się na ściany wymurowane z cegieł lub lekkich betonów, natomiast tynki wapienno-cementowe stosuje się w kuchniach, łazienkach, pralniach (tam gdzie jest większa wilgotność).

PODŁOGA

Można wydzielić dwie części, z których składa się podłoga, tj.:

Dobrej jakości podłoga zapewnia odpowiednią izolację przed zimnem i wilgocią.

Najpierw trzeba wyrównać podłoże, następnie zastosować izolację termiczną oraz akustyczną, potem ułożyć podkład i wreszcie samą posadzkę. Najczęściej używa się podkładu gipsowego lub cementowego, który powinien być odporny na pękanie oraz inne uszkodzenia mechaniczne.

Zaletą podkładu cementowego jest krótki czas schnięcia i łatwość wykonania. Z kolei podkład gipsowy polecany jest do stosowania w pomieszczeniach o niskiej wilgotności.

Panele

Jeśli chodzi o posadzki drewniane często wykorzystuje się panele podłogowe, głównie ze względu na stosunkowo niską cenę. Panele podłogowe tworzą tzw. podłogę pływającą, nie ma ona stałego mocowania do podłoża i ścian, a deski, panele lub płytki stanowią jedną połączoną płaszczyznę.

W panelu można wyróżnić trzy warstwy:

Podłogi panelowe są w miarę trwałe i łatwe w użytkowaniu. Charakteryzują się także szybkim systemem montażu – panele zatrzaskowe. Innym sposobem montażu jest klejenie paneli na wpust i pióro. Jako izolację akustyczną stosuje się piankę poliuretanową, korek lub tekturę, natomiast jako izolację przeciwwilgociową folię paraizolacyjną.

Parkiet

Charakteryzuje się bardzo dużą trwałością, może wytrzymać od 50 do70 lat. Istnieje 5 klas parkietów: 4 główne i 1 pozaklasowa. 1 klasa charakteryzuje się równomiernym rozłożeniem słoi, brakiem przebarwień i sęków.

Pozostałe klasy (od 2 do 4) mają niższą jakość, posiadają zatem więcej przebarwień i sęków. Poza klasą są parkiety mające stanowczo więcej przebarwień, nierównomierne rozłożonych słoi i dużą ilość sęków. Parkiet tradycyjny cechuje się wysoką izolacją termiczną i akustyczną.

Podłogi tego typu można wiele razy cyklinować.

Deski podłogowe

Wykonuje się je z drewna sosnowego lub świerkowego, a ich powierzchnia jest nieoszlifowana. Ten rodzaj desek przybija się gwoździami do drewnianych legarów lub układa swobodnie na podłożu nanosząc klej na wpusty i pióra.

Ceramiczne płytki podłogowe

Odznaczają się wieloma zaletami: są całkowicie naturalne, nietoksyczne, wytrzymałe, niepalne, łatwe w użytkowaniu oraz długowieczne.

Wszystkie płytki ceramiczne są wypalane. Najczęściej stosowane surowce to glina, krzemionki, barwniki i różnego rodzaju skały. Dobór surowców i temperatura wypalania decydują o ich charakterze. Płytki mogą być pokryte szkliwem lub nie, są to tzw. płytki surowe. Płytki podłogowe są zazwyczaj wykonane z gresu czyli zmielonego naturalnego kamienia połączonego z gliną.

Ceramiczne płytki podłogowe powinny być twarde i odporne na związki chemiczne, a także antypoślizgowe, W zależności od klasy przeciwpoślizgowości płytki stosujemy w różnych miejscach. Płytki muszą też posiadać odpowiednią klasę jakości i ścieralności. Płytki pierwszej klasy jakości muszą być wolne od defektów widocznych na powierzchni i muszą być porównywalne z wzorcem producenta. Płytki nie gwarantujące takiej jakości z niewielkimi defektami materiałowymi bądź kolorystycznymi mają etykietę z oznaczeniem drugiej klasy, bądź trzeciej jeżeli defekty są znaczne. Przy ustalaniu klas odporności na ścieranie bierze się pod uwagę wpływ intensywnej eksploatacji lub tarcia mechanicznego na twardość szkliwa.

Płytki ceramiczne są nieodporne na działanie niskich temperatur. Wybierając płytki trzeba zwracać uwagę na ich odporność na pęknięcia. Najczęściej stosuje się je do kuchni, łazienki, a także pomieszczeń użytkowych np. przedpokoje, balkony, ponieważ są odporne na ścieranie. Innym rodzajem płytek jest terakota, odporna na detergenty i kwasy, wyróżniająca się także wysoką odpornością na wilgoć.

Warto nadmienić, że w ostatnich latach coraz częściej stosuje się gres, który jest twardy i odporny na ścieranie. Płytki gresowe, najbardziej solidne, mogą być kładzione wszędzie. Gres ceramiczny nie szkliwiony dobrze znosi częste intensywne użytkowanie w przejściach. Gresy ceramiczne nie szkliwione-surowe, mogą być polerowane tak jak kamień naturalny. Powierzchnia płytki może być gładka, lekko zróżnicowana lub pokryta wypukłym wzorem, co nadaje jej walor przeciwpoślizgowy. Natomiast gresy szkliwione zapewniają dobrą odporność na ścieranie i większe zróżnicowanie wzorów dekoracyjnych, kolorów oraz odcieni.

Zabudowa płytami gipsowo-kartonowymi poddasza

Zabudowy z płyt stosuje się najczęściej na poddaszu (można też robić z nich lekkie ścianki działowe). Na początku robimy konstrukcję z profili, następnie układamy wełnę mineralną (izolacja termiczna), potem przykręcamy płyty kartonowo-gipsowe do profili, kładziemy folię izolacyjną i przykręcamy drugą warstwę płyt. Płytami gipsowo-kartonowymi można także obudować ściany o nierównej powierzchni oraz sufity. Płyt gipsowo-kartonowych nie używa się w miejscach o dużej wilgotności. Temperatura w pomieszczeniach powinna mieścić się w granicach od +5 do +25°C.

Rodzaje płyt:

Malowanie

Efekt końcowy oraz wytrzymałość malowania w dużej mierze zależy od dokładności wykonywanych prac przygotowawczych. Przede wszystkim należy usunąć kurz i wszelkie zabrudzenia. Następnie wszystkie ubytki tynku trzeba uzupełnić gipsem szpachlowym.

Korzystny wpływ na szybkość schnięcia farby mają prace malarskie wykonywane przy temperaturze powyżej 5°C i wilgotności powietrza nie większej niż 70%.

Jeśli podłoże zostało źle przygotowane lub nałożono nieodpowiednią ilość farby, bądź użyto niewłaściwego wałka czy pędzla na powierzchni mogą pojawić się zacieki, przebicia plam, ślady pędzla (tzw. baty), grudki, spękania, słabe krycie oraz złuszczenia farby.

Farby do ścian, elewacji i sufitów

Generalnie farby dostępne na rynku charakteryzują się dużą odpornością na ścieranie i zmywanie. Są one również paraprzepuszczalne. Stosuje się je na podłoża betonowe, cementowe, gipsowe i wapienne.

Do malowania ścian wewnątrz pomieszczeń oraz sufitów najczęściej używa się farb emulsyjnych, wodorozcieńczalnych. Dobrze kryją, są trwałe i zmywalne. W większości są to farby matowe.

Najczęściej stosowane są:

Farby akrylowe - na bazie żywic akrylowych; dobrze się rozprowadzają, nie wydzielają przykrego zapachu, mają dobre właściwości kryjące, są trwałe i elastyczne oraz odporne na wilgoć i zmywanie.

Farby winylowe - łatwe w użyciu, dają ładne matowe powierzchnie, łatwo się brudzą, ale są łatwo zmywalne, niestety słabo przepuszczają parę wodną.

Farby akrylowo winylowe - łączą cechy dwóch ostatnich farb.

Farby lateksowe - są bardzo trwałe, odporne na działanie promieni słonecznych. Są bardziej odporne ścieranie i na zmywanie niż emulsje akrylowe, mają doskonałe właściwości kryjące. Szybko schną, lecz mają charakterystyczny zapach.

Farby akrylowo-lateksowe - przeznaczone do malowania pomieszczeń o podwyższonej wilgotności lub gdzie ściany narażone są na intensywne użytkowanie (brudzenie) lub uszkodzenia, np. korytarze, klatki schodowe. Są twarde i zarazem elastyczne, ale nie przepuszczają pary wodnej.

Do kuchni i łazienki warto polecić rodzaj farb emulsyjnych tj. farby lateksowe i akrylowo-lateksowe, których istotną zaletą jest bardzo wysoka odporność na zmywanie.

W użyciu są także farby mineralne, a szczególnie jeden ich rodzaj. Są to farby silikatowe.

W tym przypadku spoiwem jest szkło wodne wchodzące w reakcję z podłożem zawierającym wapno. Farby silikatowe (krzemianowe) posiadają bardzo dużą wytrzymałość na działanie warunków atmosferycznych, są łatwo zmywalne oraz paroprzepuszczalne, a powłoki nimi pokryte są bardzo trwałe Stosuje się je do malowania elewacji.

Najbardziej trwałe i odporne na działanie warunków atmosferycznych są farby silikonowe. W związku z tym są one najczęściej używane do malowania elewacji.

Farby wapienne i klejowe obecnie są rzadko używane. Cechuje je słaba odporność na warunki atmosferyczne oraz stosunkowo dość słaba przyczepność do podłoża..

Do zabezpieczenia drewna używa się farb olejnych i emalii akrylowych, natomiast do ochrony metalu farb chlorokauczukowych (stosowane na zewnątrz) i farb olejnych (do stosowania na zewnątrz i do wewnątrz).

Bogatą ofertę dekoracji każdego typu wnętrza oferują obecnie dość często używane farby strukturalne. Mają one postać gęstej, plastycznej masy, a po nałożeniu nadaje im się dekoracyjną fakturę używając do tego celu m.in. specjalnych wałków strukturalnych, szpachelek czy tamponów.

Tapetowanie

Przy wyborze tapet należy brać pod uwagę rodzaj pomieszczenia i stan ścian. Do miejsc suchych typu sypialnia, pokój dzienny, przedpokój oraz do wnętrz z gładkimi ścianami nadają się wszystkie rodzaje tapet. Natomiast do miejsc gdzie jest wilgotno, czyli łazienki i kuchni polecane są tapety winylowe. Do tapetowania nierównych ścian wybiera się tapety o głębokim tłoczeniu, papierowe z fakturą. Na bardzo zniszczone i nierówne ściany stosuje się tapety z włókna szklanego, które maluje się po naklejeniu.

Tapety

Tapety papierowe- przepuszczają powietrze oraz parę wodną, ale nie nadają się do pomieszczeń o zbyt dużym zawilgoceniu.

Tapety winylowe - jedna z warstw to podłoże winylowe lub wykonane z tkaniny, zaś drugą stanowi folia z tworzywa sztucznego. Podobnie jak tapety papierowe przepuszczają parę wodną i powietrze. Są wodoodporne i zmywalne, a także trwalsze od papierowych.

Tapety reliefowe – ich powierzchnia jest gruba i miękka i dzięki temu są odporne na uszkodzenia mechaniczne. W użyciu są także tapety natryskowe, z włókna szklanego i tapety płynne.

Tak w skrócie przestawiają się etapy prac wykończeniowych, jednak warto podkreślić, iż równie ważne są kwalifikacje i doświadczenie osób wykonujących remont.

Dowiedz się więcej o naszych działaniach remontowo-budowlanych! Zadzwoń